اگر مرا از لطف و رحمتت برانی هرگز از درگاهت به جایی نخواهم رفت و از تملق و التماس به حضرتت دست نخواهم کشید .، چرا که قلبم شناسا و گواه کرم و رحمت بی پایان توست ، آری بنده جز به درگاه مولایش کجا رود و مخلوق به که پناهنده شود جز خالقش؟...

ستاری و پرده پوشیت مغرورم ساخت تا آنکه به کوشش و اختیار به عصیان و مخالفت پرداختم اکنون از عذاب تو که مرا نجات خواهد داد؟ و اگر تو رشته محبت را از من بریدی دیگر به رشته که چنگ زنم ؟  پس وای بر  رسواییم در آن هنگام که کتاب تو تمام اعمالم را به شمار آورده، که اگر امیدم کرم و رحمت بی انتهایت نبود و نهی تو از نا امیدی گناهکاران  وقتی که تمذکر اعمال زشت خود می شدم به کلی ناامید می گردیدم.....

 خدایا به کرم و بزرگواریت روی از من بر نگردان و تقاضاهایم را قبول فرما که من این دعای تو را خواندم و امید آن دارم که دعایم رد نفرمایی ؛چرا که من به رأفت و مهربانی تو آگاهم ..........